متن بیعت نامه یاران حضرت مهدی علیه السلام و تعهّدات آن بزرگوار
به فرموده امیرمؤمنان علیه السلام ، درهنگامه ظهور حضرت مهدی علیه السلام، یاران حضرتش با وی چنین بیعت می کنند که هرگز:
•    دزدی نکنند
•    به مسلمانی دشنام ندهند
•    خون کسی را به ناحق نریزند
•    به آبروی کسی لطمه نزنند
•    به خانه کسی هجوم نبرند
•    کسی را به ناحق نزنند
•    طلا، نقره ، گندم و جو ذخیره نکنند
•    مال یتیم را نخورند
•    در مورد چیزی که یقین ندارند، گواهی ندهند
•    مسجدی را خراب نکنند
•    شراب نخورند
•    حریر و خز نپوشند
•    در برابر سیم و زر ، سر فرود نیاورند
•    راه را بر کسی نبندند
•    راه ها را ناامن نکنند
•    به کم قناعت کنند
•    طرفدار پاکی باشند
•    از پلیدی گریزان باشند
•    گِرد هم جنس بازی نگردند
•    زنا نکنند
•    به نیکی فرمان دهند
•    از زشتی ها باز دارند
•    جامه های خشن بپوشند
•    خاک را متّکای خود سازند
•    در راه خدا ، حقِ جهاد را ادا کنند
و ...
حضرت مهدی علیه السلام نیز پس از تعهّد یاران ، اینچنین تعهّد می کند که :
•    همان راه آنها را برود
•    جامه ای مثل جامه های آنها بپوشد
•    مرکبی همانند مرکب آنها سوار شود
•    آنچنان که آنها می خواهند باشد
•    به کم راضی و قانع باشد
•    زمین را به یاری خدا از عدالت پر کند، آن چنان که از ستم پر شده است
•    خدا را آن چنان که شایسته است بپرستد
•    برای خود دربان و نگهبان اختیار نکند.
                                                         به نقل از کتاب الملاحم و الفتن، تألیف سیدبن طاووس

سلام به همه دوستان گلم. این پست رو گذاشتم که بخونیم و ببینیم کدوم یکی از ماها که دوست داریم جزو یاران امام زمان باشیم کدوم یکی از مشخصات بالا رو داریم. وقتی محرم میشه و میرم هیئت واعظ شروع میکنه از خصوصیات یاران امام حسین به خودم میگم کاشکی من هم جزو یاران امام حسین بودم. ولی وقتی میگم اگه یه وقت امام زمان (ع) بیاد و وقتی ندای هل من ناصر.... سر میده وقتی ندای انا المهدی .......... سر میده من کجای ماجرا ایستادم . در کنارش یا در مقابلش . وقتی عهد و پیمان امام زمان (ع) رو با یارانش میخونم میبینم چقدر سخته بعد چطور توقع دارم آرزوم کنم که ای کاش جزو یاران امام حسین (ع) بودم یا جزو یاران امام زمان(ع). نمیدونم شما ها راهنماییم کنید. بسم الله...


آيا آنها كه براى ماندن‏شان تن به ذلت و پستى، رها كردن حسين و تحمل كردن يزيد دادند، كدام هنوز زنده ‏اند؟
هر كس زنده بودن را فقط در يك لَشِ متحرك نمى ‏بيند، زنده بودن و شاهد بودن حسين را با همه وجودش مى ‏بيند، حس مى ‏كند و مرگ كسانى را كه به ذلت‏ها تن داده‏اند تا زنده بمانند، مى ‏بيند.

این كه حسین فریاد مى‏زند كه «آیا كسى هست كه مرا یارى كند ؟» ؛ مگر نمى‏داند كه كسى نیست كه او را یارى كند ؟ این «سؤال»، سؤال از تاریخ فرداى بشرى است و این پرسش، از آینده است و از همه ماست .

                                                                                          دکتر علی شریعتی