پاسخ به شبهات در دفاع از عزای حسینی
بهتر نیست به‌جای عزاداری شادی کنیم؟!!!!!
آیا مبنای شادی و شعف برای مولای شهید این است که ایشان هم‌اکنون در بهشت هستند یا به تعبیر بی‌ادبانه و احمقانه‌ی یکی از مدیران اجرایی (که این فرد شهره به بی‌ادبی است) در تلوزیون " امام حسین کیفش را کرد"؟
مگر ما برای به بهشت رفتن امام بوده‌است که بر سر و رویمان می‌زنیم و اشک‌ها را راهی گونه‌هایمان می‌نمائیم؟ چرا تعارف می‌کنید؟ چرا لقمه را دور سر می‌گردانید؟ چرا می‌خواهید برای هر حقیقت نمایان و آشکار، هزارتوی عارفانه و صوفیانه بچینید؟
حجتِ معصوم خدا بر زمین، به عنوان دلسوز ترین و آگاه‌ترین فرد برای بشر که نه تنها راه حل معضلات اجتماعی و حکومتی و فردی بلکه تنظیم روابط انسانی و دوسویه با خداوند متعال در دیده‌ی دانای اوست توسط انسان‌هایی به غایت خبیث به فجیع‌ترین شکل ممکن کشته می‌شود و ما به خاطر این درد عظیم عزاداری کنیم یا رقاصگی پیشه کنیم؟
واقعاً عقل چه می‌گوید؟ خرد کجاست و انصافمان چه شده؟
نکند حرف از آن الگو برداری‌های
آرمان طلبانه‌ای است که بهانه‌ی بازی‌های ژورنالیستی شده‌است و خمیرمایه‌ی
ارتباط برادرانه با هر کمونیست از نوع ونزوئلایی؟!
بر فرض که این آرمان‌خواهی که شما می‌گوئید درست باشد(که نیست)(۲) چه ربطی به شادی و شعف دارد؟ شما برای پیش‌برد اهداف اجتماعی خود می‌خواهی از عزای حسینی علیه السلام سوء استفاده کنی؟ راحت باش. خودت می‌دانی و روز جزا. دیگر چرا سخن از شعف و شادی و خوش‌حالی می‌زنی؟
مرد بغض نمیکند...